سینما چرا به تنهایی هنر نیست؟
فرم چیست؟
سه پرسش بنیادین که هر بیننده‌ای به زعم من در مواجهه با یک اثر هنری باید از خود بپرسد. پاسخ به این پرسش‌ها نمی‌تواند آکادمیک باشد بلکه باید پاسخی تجربی و سلیقه‌محور داد چرا که مواجهه بیشترین تجربه و در نتیجه علم را با خود به همراه دارد. از نظر من تجربه‌ای که تبدیل به علم نشود از کم‌ترین ارزشی برخوردار نیست بلکه تنها خاطره‌ای است که هرلحظه امکان تکرار آن به صورت اشکال متفاوتی امکان دارد.
در این ویدئو که آغازی است کوتاه بر پرسش‌هایی بنیادین که قاعدتا جواب‌هایی مفصل را می‌طلبد سعی می‌کنم آن‌چه را که تجربه آموخته است به اشتراک بگذارم. تجربه حاصل از خواندن و دیدن.
در گفتمان هنری هرگز نمی‌توانیم سینما را به عنوان یک هنر منفک و روی پای خود ایستاده نام ببریم. این‌که سینما یک مکمل هنری خوب است یک بحث است و این که سینما به تنهایی خودش هرگز نمی‌تواند هنر باشد یک بحث دیگر. من در حد بضاعت خود با توجه به سلیقه و تجربه درباره چنین مفاهیمی در آینده مفصل توضیح خواهد داد.