قاطر / از نفس افتاده / نقدی بر آخرین ساخته کلینت ایستوود
قاطر ، آخرین ساخته کلینت استوود تجربه ای نوین از کهنسالی یک قهرمان ملی است که اکنون همانند یک قاطر برای دیگران بار جا به جا می کند . سینمایی «قاطر» اگرچه از دل یک مولف ابرقهرمان برخاسته اما به شکست در برابر شخصیت خود اعتراف می کند . شخصیت اصلی بر پایه داستان واقعی نیویورک تایمز شکل گرفته اما مصداق بارز شخصیت مولف با همه گذشته پرافتخار او است . به نظر من «قاطر» عقب نشینی ایستوود به لحاظ تکاپو در حیطه قهرمان پروری است . قهرمانی که ۹۰ سال سن دارد ، باغ بان برتر جغرافیای خود است و اکنون که خود را ترد شده از سوی خانواده می بیند ، برای پر کردن خلع تنهایی و ثروت طعم لذیذ وسوسه را می چشد .
هی بلوندی
قبل از هرچیز لازم می دانم این توضیح را اضافه کنم که سیر صعودی شخصیت ایستوود در وسترن آمریکایی همچنان ادامه دارد اما ظاهر و زمان آن تغییر کرده است . قهرمان اگر نیروی مبارزه و دوئل را در خود نمی بیند با استفاده از هوش به شکست رقبا می پردازد . همچنان مولف گرایش به تولید سینمایی یک داستان فارغ از محصولات سیاسی و اقتصادی آن دارد و این هویت هنری یک اثر داستانی را حفظ می کند . انتخاب درست قاب ، بازی های مناسب و اجتناب از زیاده گویی شاخصه های اصلی آثار ایستوود هستند . شخصیت کما فی السابق غرور یک آمریکایی وطن پرست را حفظ کرده و در مواجهه با بیگانه (شرقی ها و …) با تردید و شک رفتار می کند . این بلوندی وسترنِ اسلحه به کمر اگر با گفتمان توانایی پیشبرد هدف خود را نداشته باشد از شش لول خود استفاده می کند و این شش لول سینمایی است که ایستوود به مخاطب ارائه می دهد . با همه این تفاسیر «قاطر» محصول تجربه ای است از یک قهرمان ملی که نه تنها از خانواده بلکه کم کم از جامعه در حال ترد شدن است و …
برای مطالعه ادامه این یادداشت این جا کلیک کنید .
نویسنده : علی رفیعی وردنجانی