غفلت / درباره فیلم کوتاه غفلت ساخته محمد سارانی نژاد

غفلت ساخته محمد سارانی نژاد محصولی از تجربه و خلاقیت دانشجویی در تولید محتوای دردمندانه ای است که شک و شکاکی را شکایت می کند .

در ابتدای یادداشتم باید به این نکته اشاره کنم که روند فیلم سازی (مشخصا فیلم کوتاه) یک پدیده آکادمیک-هنری است که با استفاده از تجربه و تکنیک رشد خواهد کرد . این تجربه تا مادامی که جنبه عمومی و ساختار اجتماعی به خود نگیرد ابدا فرهنگی-هنری نخواهد بود و صرفا تجربی-دانشگاهی ، به عنوان پلی به سوی بهره برداری از یک پروژه سینمایی شناخته خواهد شد .

عفلت از آن دسته فیلم های دانشجویی است که به فرم کوتاه در یک اثر سینمایی نزدیک شده است نه به لحاظ تکنیکی بلکه به لحاظ اتفاقی که از شک و تیپ های روایت مخاطب را وادار به قضاوت خواهد کرد . اساسا کارکرد سینمای کوتاه در ایجاد فضایی برای برداشت از پیام حاصله از پروژه و کسب تجربه ای هنرمندانه از یک نمایش سینمایی .

شک در روایت کوتاه غفلت به دلیل عدم تطابق شخص و شخصیت در فرم سینمای کوتاه آواره و سرگردان مانده است اما این حیرانی به صورت صعودی مخاطب را جذب نمایش کرده است . لحظات دادگاه عجیبا زیبا و تکنیکال کار شده است و می تواند به عنوان یک نمونه خوب تصویری شناخته شوند . بازی شهاب حاجی زاده و محمد سارانی نژاد نسبت به تجربه دانشجویی شان قابل قبول و ملموس است .

اما مسئله ای که من با چنین روایاتی پیدا می کنم ایجاد بستری برای کشش سینمای بلند در فیلم کوتاه است . مضامین و ابژه هایی که در این اثر استفاده شده اند باید از پیشینه و پسینه دراماتیک برخوردار باشند تا الگوی شخصیتی شکل گیرد و همگی نیاز به ترسیم هندسه دراماتیک دارند بلکه شخصیت ها ساختار مند عمل کنند .

متاسفانه استفاده از ایده های خوب بلند برای ساخت یک اثر کوتاه نمایش را به یک برداشت کوتاه از یک سینمای بلند تبدیل کرده است با این که تمام آنچه سارانی نژاد می خواسته اتفاق افتد در این اثر مکی بینیم اما همچنان تمام آنچه را مخاطب نیاز دارد تا با روایت ارتباط دو سویه برقرار کند گم شده است .

غفلت اثری دانشجویی است که نسبت به آثاری که بار کوتاه-دانشجویی را به دوش می کشند ، سینمایی تر است .

نویسنده : علی رفیعی وردنجانی