شاه لیر / مرگ در سایه شکسپیر / یادداشتی بر تازه ترین بازخوانی اثر
شاه لیر اثر جاودانه شکسپیر به روایت ریچارد ایر روایتی نو در قالب ادبیات دراماتیک سینما است که با استفاده از المان های برون متنی نمایشنامه توانسته شکل جدیدی از نزول انسانیت در عصر نوین را به مخاطب ارائه دهد . قبل از آنکه بخواهم این اثر را تحلیل کنم باید به حادثه ادبی و زبان نمایشنامه نویس بپردازم .
شکسپیر جاودان
نمایشنامه های شکسپیر کتاب مرجع ادبیات دراماتیک است . نه به واسطه نظام ادبی گنجانده شده که شکل موزونی به آثار داده است بلکه مضمون و سوژه مورد استفاده در آنها تماما انسانیت را به چالش می کشد . در همه سوژهای این نمایش نامه نویس عشق لحن برتر ادبی را ایفا می کند و قبل از آنکه به کلیشه تبدیل شود در قالب پیرنگ ادبی به تکامل رسیده و مخاطب را متاثر می کند . این توضیح واجب است که این اثر سینمایی زیر یوغ واژه های شکسپیر معنا و شکل می گیرد .
اقتباس مولف از نمایشنامه شاه لیر و نامتناهی سازی ادبیات در حوزه تاریخ می تواند برگ برنده این اثر باشد . البته نباید از بازی خوب هاپکینز گذشت که یک شاه لیر به تمام معنا را پرداخت می کند . به کار گیری المان های امروزی مانند سلاح های مدرن برای مبارزات میان دو کشور ، آرایش و پوشش ، میزان سن تطبیقی و از همه مهم تر انتخاب کادر و انتخاب زاویه دید مخاطب این اثر را از تاریخ جدا می کند و موفق می شود ادبیات کلاسیک را در قالب مدرن و آشفته امروزی ارائه دهد .
مخاطب متاثر از واژه آرایی نمایش نامه نویس کمترین توجه را به میزان سن ، زمان و مکان دراماتیک اثر دارد . چرا که ادبیات شکسپیر همواره تخیل را در مخاطب بیدار می کند .
برای مطالعه ادامه این یادداشت اینجا کلیک کنید .
نویسنده : علی رفیعی ودرنجانی