ساعت صفر تلفن صدایت می زند / خودکشی دسته جمعی تک نفره / نقد فیلم کوتاه

ساعت صفر تلفن صدایت می زند به تهیه کنندگی و کارگردانی زهرا سادات یزدانی توانسته با یک میزان سن و دکوپاژ ساده مرز میان واقعیت و خیال زائل شده توسط گذشته ، که توهم نام دارد را به نمایش بگذارد . امیرحسن ریاحی نویسنده این فیلم کوتاه با واکاوی رفتارهای فردی شخصیتی خلق کرده که به خودی خود می تواند پایه گذار یک فیلمنامه بلند و داستانی عمیق باشد . از نظر روانی فیلم به مسئله سادیسم و پژوهش در آن می پردازد که بهترین نمونه آن را می توان «سکوت بره ها» دانست .

طراحی لباس

یزدانی در کارگردانی این اثر سعی کرده با کمترین نشانه ها بیشترین مفهوم را تولید کند و این بنیادی ترین مسئله سینما با آثار کوتاه است . در طراحی لباس کارگردان به طرز ویژه ای ایرانیزه عمل کرده است اگر چه از نظر تماتیک چنین ساختارهایی در ایران ریشه و اساس غربی دارند و شاید به دلیل نا آشنا بودن با مخاطب برای مدتی پس زده شوند اما باید اشاره کرد خاصیت سینما  بدون مرز بودن آن است . اولین مسئله ای که با این فیلم دارم بی جواب ماندن سوالی بزرگ است . استفاده از جعبه داروی کثیف و خونی در داستان به خودی خود کاربردی ندارد اما وجود آن ناخودآگاه تعلیق زیبایی رقم زده است ؛ سوال اینجا است که آیا می خواهیم نشان دهیم که شخصیت داستان دارای بیماری روانی است و از قرص استفاده می کند یا این جعبه دارو منظور دیگری در فیلم دارد . شخصیت داستان با بازی سیوا اسدی از نظر بیان رفتاری بدن و حالات روحی و همچنین اندک جلوه های ویژه مانند هنگامی که خود را درآینه می بیند چنین منظوری را رسانده . بازیگر با هوشمندی انتخاب شده چرا که هم از نظر چهره و هم از نظر بازی توانسته آنچه را که کارگردان می خواسته خلق کند . کاربرد دراماتیک این جعبه دارو چیست ؟

مفهوم

«ساعت صفر تلفن صدایت می کند» به خودی خود فیلم کوتاهی انتزاعی است . البته همه فیلم های روانی از نظر من قدرت پرورش خیال بیننده را به دلیل موقعیت های هیجانی که عمدتا شوک آور و ترسناک هستند افزایش می دهند . اما این فیلم به طور ناخواسته از گذشته یک زن صحبت می کند . گذشته ای که باعث ویرانی حال او شده است . همذات پنداری مخاطب خاص فیلم بین با چنین سوژه هایی مشخصا در جامعه ایران بسیار است فارق از جنسیت و سن . شخصیت این فیلم کوتاه در حال کشتن گذشته خود است . دومین مسئله ای که پیدا می کنم عدم نمایش درست چگونگی این خودکشی است . البته خودکشی به خودی خود معنای نا امید کننده ای تولید نمی کند و نا امیدی در چگونگی عملی است که انجام می شود . دوست داشتم خودکشی شخصیت در «ساعت صفر تلفن صدایت می زند» را هنگام تکه تکه کردن لباسش با دهان ببینم تا هم دهان خون آلود کاراکتر در این فیلم معنای ضمنی پیدا  کند و هم داستان گسترش روانی داشته باشد . دومین مسئله ای که با این فیلم دارم عدم شکل گیری معنایی است که از دهان خون آلود به مخاطب می رسد . یزدانی در این فیلم ثابت کرد توانایی خوانش درست فیلم نامه و رهبری یک گروه به عنوان کارگردان را دارد چرا که همانگونه که سیدنی لومت در کتابش «فیلم ساختن» می گوید : فیلم سازی یک کار گروهی است ، این مهارت از المان های اصلی یک کارگردان است . امیدوارم این فیلم کوتاه در جشواره ها دیده شود و زیرلایه های کشف نشده در آن که از دل جامعه ایرانی بیرون آمده است توسط مخاطب هدف خود به اکتشاف برسد .

عوامل این فیلم کوتاه عبارتند از : تهیه کننده و کارگردان : زهراسادات یزدانی ، نویسنده و مشاور کارگردان : امیرحسین ریاحی ، منشی صحنه :زهرا دهخدایی ، عکاس :ونوس سوسنی ، بازیگر : سیوا اسدی زاده ، فیلمبردار : ارشاد شفیق ، دستیار فیلمبردار ، علیرضا تبراصفهانی ، صدابردار و صداگذار ،احمد مهری طراح گریم  : سمیرا شیخی ، دستیار گریم :آوا دردشتی و …

تیزر ساعت ۰۰:۰۰ تلفن صدایت می زند

نویسنده : علی رفیعی وردنجانی