با زندگی بازی کن / یادداشت اول برداشت بلند برای بازی های رایانه ای
با زندگی بازی کن و شکستش بده . بازی هنر است و هنر بازی اکتشافی بر سر چیستی وچگونگی زیستن است . در واقع این طور می نویسم که بازی های رایانه ای فرصتی برای کشف زندگی در خانه ای متروک است .
در بین عناوین مختلف بازی های رایانه ای و انواع آن ، به ضرس قاطع می گویم از هیجچ عنوان و گروهی نمی توان به سادگی عبور کرد . اما برد با عنوانی است که زندگی بیشتری را برای بازیکن تداعی و شبیه سازی کند .
به راحتی می توان نمونه بازی های تیکن «taken» ، مورتال کمبت «mortal kombat» ، جکی جان (آشوب در شهر) و دیگر چنین عنوان هایی را از سریال کشف زیستن جدا کرد چرا که : هیجان ، تخلیه انرژی کاذب ، آدم های ابر قهرمان ، تشویق به مبارزه باعث می شود که بازیکن نسبت به ایدئولوژی ها و وقایع اطراف خود همانگونه عمل کند که در چنین بازی هایی توانایی انجام آن را دارد .
تحریک
می گویم با زندگی بازی کن نه این که بگذار زندگی باتو بازی کند . اخلاقیات و نفسانیت انسان تا مادامی که خود با دیگر بر مبنای صداقت و شرف بازی می کند یک انگیزش روانی است . اما هنگامی که این انگیزش به صورت مجازی با گرفتن اسلحه و تیر اندازی به سوی دشمنی باشد که بازی ساز برای مان تعیین می کند از چارچوب اخلاقیات و انسانیت خارج می شود .
نکته دیگر در شخصیت پردازی بازی های رایان های است که شکل جدیدی از روایت را ارائه داده اند . به عنوان مثال در بازی Gta شخصیت همانگونه رفتار می کند که بازی ساز طراحی کرده . اما بازیکن از چنین طراحی لذت برده و به افتخارات کسب شده می بالد ، برای دوستان و پدر و مادر خود تعریف می کند . این انگیزش مجازی به وجود آمده را می توان در بازی رایانه ای فوتبال نیز مشاهده کرد .
بازی با زندگی در زمین فوتبال مجازی لذت بخش و آرام بخش بوده به شرطی که دو دوست در کنار هم با هدف تفریح این عمل مجازی را انجام دهند نه بر اساس شرط و انتقام گیری . بازی های فوتبال همانند ورزش واقعی آن می توانند عامل همدلی و شادمانی بازیکنان آن باشند به شرطی که آن دو به مجازی بودن بازی در همه لحظات باور داشته باشند .
در ادامه برداشت بلند سعی دارد تا با گیمر های حرفه ای گفت و گو کند نظر آنان را بر روی هر بازی در قابل یک یادداشت ارائه دهد . تا هنر هشتم بازی های رایانه ای را نیز به خوبی به جامعه ایرانی معرفی کند .