Press ESC to close

پرونده باز است | بدون مرخصی

Ali Rafiei Vardanjani 0

پرونده باز است آخرین ساخته کیومرث پوراحمد یک آنتاگونیسم قانونی است. اگرچه ذات فیلم همچنان دغدغه‌مند است اما جزئیات آن که بسیار قضاوت بیننده را به همراه دارد، ناامید کننده از آب در آمده. پور احمد فیلم‌ساز بدی نبود و فیلم بد ساختن را بلد نبود و در آخرین ساخته خود تمام تلاشش را کرد تا بد نباشد. اصطلاحات مصنوعی، بازپرسی دکوری، مخصوصا این مورد که قریبیان می‌خواهد مانند کریمی «جدایی نادر از سیمین»، فرهادی، باشد. از تیتراژ فیلم معلوم است که بیننده با یک اندیشه افسرده و جدامانده طرف است که دور خود سلول کشیده و هر لحظه ممکن است طغیان کند. شاید اگر و…

Continue reading

هتل | مارول سینمای ایران

Ali Rafiei Vardanjani 0

هتل فیلمی از مسعود اطیابی که ید طولایی در سینمای بدنه ایران دارد، منزجر کننده و خطرناک است. فیلم به خودی خود از یک فیلم‌سازی است که شبیه مارول برای سینمای ایران عمل می‌کند. فیلم‌سازی که هدفش گیشه و سرگرمی مخاطب به هر قیمتی است. فرقی ندارد شما از چه زاویه‌ای به داستان و حکایت این فیلم بنگرید، در هر صورت مجبور به تبسم خواهید شد و این تبسم نه از روی لذت فرهنگی بلکه از روی ناآگاهی و کمبود است. اصلا مهم نیست که مثلا پیمان قاسم خانی در مورد فیلم چه گفته یا روزنامه خراسان چرا از فیلم بد نوشته و…

Continue reading

لئو | مارمولک خوش خط و خال

Ali Rafiei Vardanjani 0

لئو  اثری از رابرت اسمایگل که بیشتر فعالیتش در ژانر کمدی توهین کننده بوده و آدام سندلر همواره یکی از طرفداران و هنرمندان حاضر در کارهایش است، فیلمی به غایتِ «دیوار» پینک فلوید تاثیرگذار و مدرن است. شناخت سیستم آموزش و در امتداد آن نقد آن سیستم به پیشرفت فرهنگی – رسانه‌ای منجر خواهد شد. هنگامی که از انیمیشن و مشخصا اثر مذکور صحبت می‌کنیم، درباره میزانی از تاثیرگذاری یک محصول رسانه‌ای حرف خواهیم زد که در جمیع جهات بر ذهن بیننده غلبه می‌کند. شاخصه اصلی انیمیشن‌های هالیوودی و…

Continue reading

دشمن | عاقبتِ سینما

Ali Rafiei Vardanjani 0

دشمن فیلمی از گارث دیویس یک توهم است یا تخیل؟ آن‌چه فیلم را در معرض ستایش قرار می‌دهد هشدار برای نابودی زمین در سال‌های بعد مثل 2065 است و آن‌چه فیلم را از هر نظر نامتعارف کرده انگیزه‌ای است که ما از زیستن در سال‌های بعد باید داشته باشیم. وقتی عشق هم برای زیستن چاره‌ی کار نباشد دیگر در هیچ فضایی نمی‌توان رشد کرد چه برسد در سیاره‌ای به غیر از زمین. بازی سرشه رونان، هنریتا، همچنان یک بازی آکادمیک با محوریت قراردادهای رفتاری است. ما در درام باید به یک نقطه عطف برسیم و…

Continue reading

جانی بلک تبهکار | دستی که به خونِ وسترن آلوده است

Ali Rafiei Vardanjani 0

جانی بلک تبهکار فیلمی از مایکل جای وایت اثری نیست که در قاموس سینمای وسترن گنجانده شود اما به ندرت چنین شسته رُفته هالیوودِ امروز، عقبه خود را به چالش می‌کشد. سینمای آمریکا مشخصاً تلفیقی از تاریخ و وسترن است و اگر امروزِ آن را معیاری برای سنجش در نظر گیریم حقیقتا جفا کرده‌ایم. جای وایت که خود نقش جانی بلک را در فیلم ایفا می‌کند داستانی پُر کشش را در دست گرفته اما خود مرجوعی او ضربه بزرگی به فیلم وارد کرده. این بازیگر که استاد هنرهای رزمی است و…

Continue reading

مصلحت | تاریخ گذشته

Ali Rafiei Vardanjani 0

مصلحت فیلمی به کارگردانی حسین دارابی نمایشی است تاریخ گذشته از جهت‌گیری‌های انقلابی. ابتدا به این مهم بپردازیم که چرا سینمای ایران دائما به دنبال وسط کشاندن پای عدالت برای نقد اجتماع خود است. چنین شاخصه‌ای برای بیگانگان بسیار جذاب و مهم می‌شود حتی وقتی حرف مثبتی بزنیم. جشنواره‌ها از داخلی گرفته تا خارجی خوراک خبری خوبی با چنین فیلم‌های درست می‌کنند اما سوال اصلی این است که آیا این فیلم‌ها در زمان‌های مختلف‌ حرفی برای گفتن دارند و یا مثلا مولف می‌توانست پاراگرافی در یک رسانه بنویسد و نظر خود را بگوید. این که فیلمی ساخته شود، چه اهمیتی دارد و…

Continue reading

آفریننده | وقتی همه‌چیز مصنوعی است

Ali Rafiei Vardanjani 0

آفریننده فیلمی از یک جاه‌طلب کوچک در مدیوم رسانه‌ای با ابعاد جهانی است. فیلم بدون سیاست‌زدگی‌‌هایی که در بطن قصه خود دارد قابل تصور نیست. چرا باید مسئله آسیای جدید مطرح شود و چرا باید آسیای جدید با استفاده از هوش مصنوعی به ایالات متحده حمله ببرد. اصلا این مفاهیم کلیدواژه‌های هالیوود برای صعود به نسل جدیدی از سلطه‌گری احساسی در سینما هستند که در راس آن یک بازیگر سیاه‌پوست قرار گرفته. این برای سینمای آمریکا بسیار مهم است که مدیوم رسانه‌ای خود را و…

Continue reading

سگ‌های نگهبان | رنگ جادو

Ali Rafiei Vardanjani 0

سگ‌های نگهبان تصویری از قهرمانان دوست‌داشتنی به کودکان ارائه می‌دهد که درس‌های فراوان اخلاقی و رفتاری در پس آن نهفته است. ما در حالی انیمیشن را فرای تصویر سینما عنوان می‌کنیم که شناخت تصویر و اصالت طبیعی آن در هاله‌ای از ابهام قرار می‌گیرد. نمی‌دانیم تکنولوژی درآینده چه بر سر سینما خواهد آورد همچنان که تشخیص تفاوت رنگ‌های شاد کودکانه و تبدیل عناصر به مضمون در پویانمایی‌ها برایمان با میزان‌سن سخت است. مشخصا هنگامی انیمیشن در برابر انیمه ژاپنی قرار می‌گیرد که سیستم به تصویر کشاندن موضوعات و قصه در آن متفاوت باشد. از سویی دیگر سیستم غربی، انیمیشن، برای کودکان و طیف وسیعی از بزرگسالان جذاب و…

Continue reading

آدم‌کش | سینمای بعد از هیچکاک

Ali Rafiei Vardanjani 0

آدم‌کش فیلمی از دیوید فینچر یک اثر شخصیت محور به انضمام ابعاد هولوگرافیک است. مایکل فاسبندر با ایفای نقش در این اثر ماندگاری خود را در عرصه بازیگری تضمین کرد. فیلم قبل از اینکه نیازی به ستایش کسی چون من داشته باشد آگاهانه ضدیتی است بر علیه تروریسم. ترور به خودی خود یک واژه وحشت‌آفرین است. هنگامی که تعلیق حاصل از جذابیت و کشمکش ابتدای فیلم با آن تیتراژ هذیان برانگیز و…

Continue reading

سوداگران درد | زندگی نامتعارف

Ali Rafiei Vardanjani 0

سوداگران درد فیلمی از دیوید ییتس که از بطن فرهنگ عامه غرب و ادبیات خصوصی آن نشات گرفته. ییتس کارگردان مورد علاقه من نبوده چرا که احساس می‌کنم راندمان مکانیکی فعالیت او به عنوان یک تکنسین هنری بیشتر از دغدغه او برای شناخت اثر و متقابلا تدریس آن به مخاطب است. کارگردان مجموعه آثار «هری پاتر» و «جانوران شگفت‌انگیز» بیشتر تکنسین است تا هنرمند. منحصرا «سوداگران درد» فیلم خوبی است و…

Continue reading

یک جن‌زدگی در ونیز | جشن ترس

Ali Rafiei Vardanjani 0

کنت برانا با «یک جن‌زدگی در ونیز» دِین خود را به آگاتا کریستی ادا کرد. این هنرمند بی‌مثال با اثری که از «هملت» نوشته شکسپیر، ساخت محبوبیتش را در دل هنر دوستان و هنرجویان عرصه نمایش دوچندان کرد. اگرچه همچنان معتقدم میشل یئو وصله ناجوری برای سینمای کلاسیک غرب به خصوص ژانر کریستی و ادبیات پوآرو است اما در این فیلم استثنائاً توانسته خودی نشان دهد. خوانش ادبیات کریستی عین آموزش ناخودآگاه برای یک نویسنده است. ادبیاتی که شخصیت در آن باتوجه به پیشینه‌ای که در ذهن مخاطب داشته، «راز پرونده مختومه» و…، همچنان در مسافت بلندی از زمان در حال صعود و نزول است و…

Continue reading

آناتومی یک سقوط | پیشگویی‌های هیچکاک

Ali Rafiei Vardanjani 0

«آناتومی یک سقوط» از فیلم‌هایی است که هر نوستالژی پسندی باید آن را ستایش کند. ژوستین تریه فیلم‌ساز مرموزی است و شاید راز و رمز آن قبل از آن‌که هیچکاکی باشد در نوآوری به لارنس فورن تریه شباهت پیدا کند. بسیار جذاب است که ببینیم اگر این فیلم‌ساز داستانی از آگاتا کریستی را جلوی دوربین ببرد چگونه از پس پوآرو بر می‌آید. دادگاه و پلیس و اثبات بی‌گناهی صرفا یک بازی روانی برای جذابیت بخشیدن به کشمکش‌های معمایی ایجاد شده است. قبل از آن‌که بخواهم داستان و فیلم را مورد مداقه قرار دهم بهتر است درباره معما و تفاوتش در ادبیات و سینما بنویسم. معما در ادبیات وابسته به و…

Continue reading