Press ESC to close

برادران سوپر ماریو | نوستالژیک و سمپاتیک

انیمیشن «برادران سوپر ماریو» ساخته آرون هوروث و مایکل ژلنیک نوستالژیک و تداعی کننده رویاهای کودکی است. البته این فکت به میزان سمپاتی و مواجهه بینندگان دهه 70 و 60 بستگی دارد و شاید هرچه جلوتر برویم آن‌ها چنین ایده‌آلی را با مثلا «پپسی من» و حتی «خدای جنگ» داشته باشند. این‌که تا چه حد داستان در انیمیشن مذکور با توجه به دوبُعدی بودن نتوانسته گسترش مضمونی پیدا کند را می‌توان دید اما قاعدتا ویدئو گیمی مانند و…

Continue reading

خنزیر | گراز را به بچه قورباغه می‌بخشم

خنزیر ساخته ماجد رستمی‌زاده محصول انجمن سینمای جوان آبادان اثری است که قصه‌پیشرو و عمیقی دارد. درمواجهه سینمایی با داستان این فیلم باید این گِلگی را از رستمی‌زاده داشته باشیم که تکنیک مقدم بر فرم شده و در بسیاری از پلان‌ها بابا نذیر یک کاراکتر مظلوم‌نما نمایش داده می‌شود. به عنوان مثال: هنگامی که نذیر بچه مجروح شده توسط گراز، یا خوک، را از اتاق بیرون می‌آورد در حالی که او را مجروح در بغل گرفته و… در این پلان دوربین با حرکتی آهسته TrackBack می‌کند و…

Continue reading

جان ویک بخش 4 | یک پرسش

سینما باید قصه‌گو باشد و با تعلیق سینمایی به قصه‌اش کُنش اضافه کند هرگاه این کُنشِ الصاق شده به قصه از سوی بیننده با واکنش مواجه شود، آن لحظه است که سینما سرگرم کننده می‌شود. آن‌چه در بخش چهارم «جان ویک» مشاهده می‌کنیم سرگرمی خالص با استفاده از تکنولوژی و تعلیق ضد سینمایی است. تعلیق ضد سینمایی چیست؟ هر ابزاری که مولف خارج از قصه برای میخکوب کردن بیننده پای داستانش استفاده می‌کند را تعلیق ضد سینمایی می‌نامیم. اصولا سینمایی که ناتوان در سرگرم کردن بیننده باشد سینمای خسته کننده و…

Continue reading

آهنگ دو نفره | شرافتمندانه و بی‌ادعا

آهنگ دو نفره به کارگردانی آرزو ارزانش فیلمی است آموزشی برای آنان که سینمای بدنه می‌سازند و ادعا دارند. درمواجهه ابتدایی با نام این فیلم با خود فکر کردم که شاید رودست «فسیل» را زده باشد، اما پس از تماشای دو سکانس از فیلم متوجه ارزش‌های درونی آن شدم. فیلمی که قائم‌ به ذات خود است و اجازه نفوذ سیاست یا هر اُبژه غیر فرهنگی دیگری را به قصه را نمی‌دهد و…

Continue reading

سه کام حبس | ضد مرد و مردانگی

سه کام حبس سامان سالور فیلم بدی نیست، فیلم خیلی بد است. فیلم‌سازی که تقریبا ژانر و سبک متعلق به خود را داشت و می‌توانستیم کمی با فیلم‌هایش از حال و هوای ژست روشن‌فکری و شعارِ “من می‌خواهم مشکلات جامعه را بیان کنم” فاصله بگیریم این‌بار فیلمی ساخته که شدیدا زیر پرچم اسامی بازیگرانش است و اگر حضور مثلا سلبریتی‌های سینمای ایران نبود فیلم ابدا دیده نمی‌شد و…

Continue reading

کلینت ایستوود | نابخشوده میلیون دلاری

کلینت ایستوود تنها یک شش‌لولبندِ چیره‌دست نیست که نیکوتین می‌جود و گناهانش‌ را تُف می‌کند. او فیلم‌سازی قصه‌گو و کاربلد است که باور دارم هیچ وطن‌پرستی به اندازه او برای کشورش تک‌تیراندازیِ رسانه‌ای نداشته. فیلم‌سازی که در مقام کارگردان و بازیگر پس از «جویندگان» جان فورد «نابخشوده»‌اش سینمای وسترن را به لرزه انداخت تا به همگان ثابت کند می‌شود با و…

Continue reading

مادر | این سینما نا امن است

مادر ساخته نیکی کارو احتمالا باید جاه‌طلبانه‌ترین اثر فیلم‌سازش بعد از ساخت «سوارکار نهنگ» باشد؛ اما به هیچ‌وجه تصویر واضحی از داستان ارائه نمی‌دهد و به همین جهت است که فیلم‌نامه در ضدیت با فیلم به سر خواهد برد. در فلسفه غرب هنگامی که به هستی‌شناسی،اونتولوژی (تلفظ فرانسوی کلمه)، برمی‌خوریم، فرهنگ حفظ خانواده و دیگر ارکان مختلف جامعه پرسشی است که مطرح می‌شود؛ حال اگر این هستی‌شناسی بخواهد گامی به عقب، ایثار برای نسل‌ها و…

Continue reading

ایر، هوا | کت و شلوار با کفش ورزشی!

ایر، هوا، ساخته بن افلک، فیلمِ کمابیش حال خوب کنی است که در تلاش برای تداعی ژانر ورزشی است. شروع فیلم هنگامی است که مت دیمون، سانی، با دقت فیلمی از مسابقات ورزشی که در حال نمایش درخشش یک نابغه 18 ساله بسکتبال است را بررسی می‌کند. پرسش در ذهن بیننده این گونه مطرح می‌گردد که: کدام یک هوش هیجانی بیش‌تری دارند و…

Continue reading

میثاق | تنگنای وجدان

میثاقِ گای ریچی عریض‌ترین اثر هایوودی در ستایش استثمارگر بزرگ است. فیلمی که به وضوح می‌گوید هنگامی که ما افغانستان را ترک کردیم، طالبان آنها را بدبخت کرد و چندین مترجم را به جرم همکاری با ما کُشت. سینمای ریچی، خیابانی، پُر از رفاقت و به گونه‌ای همان سینمای کیمیایی خودمان است. آن‌چه که این فیلم را به عنوان یک اثر سینمایی در مدیوم رسانه مهم می‌کند شیوه اندیشیدن به یک قصه استنادی با زبان سینما است و…

Continue reading

جن‌گیر پاپ | بیچاره جن

جن‌گیر پاپ ساخته جولیوس ایوری اثری تماما سانحه‌وار و ضد ارزش است. داستانی که قرار باشد برای علم و دیانت مسیحیت توهم آفرینی کند و شاخصه‌‎های معجزه آسایی در آن را به تخیل و قهرمان‌سازی تبدیل کند، خطرناک است. فیلم نشانه‌هایی از «جن‌گیر» ویلیام فریدکین را بر دوش می‌کشد که این نشانه‌ها صرفا کپی دست‌دوم و بد آموخته‌ای از سینمای سیال ذهن است. ضمن این‌که به باور من فیلمِ فریدکین بهترین اثر داستانی در این زمینه است و…

Continue reading

رنفیلد | در تضاد با نیستی

رنفیلد ساخته کریس مک‌کی جز یک تمسخر بر پهنه خون‌آشامگی در هالیوود نیست. تنها نقطه قوت فیلم نورپردازی عمیق آن است که علاوه‌بر چشم‌نوازی باعث ایجاد هژمونی در تصویر می‌شود. سلطه رنگ سبزآبی بر قرمز از کارکردهای بصری چنین تکنیکی است که در فیلم‌های آخرالزمانی دیده می‌شود. البته نمی‌شود منکر مدرنیته‌گرایی در قصه دراکولا شد اما و…

Continue reading

توطئه قاهره | مداخله و تفرقه افکنی سیاسی به وسیله مذهب

توطئه قاهره فیلمی از طارق صالح نشان می‌دهد چگونه انسان نازیسته می‌تواند دست‌اندازی برای زیست سیاسی دیگران باشد. پیرنگ در فیلم‌نامه این اثر معنایی دوپهلو به خود می‌گیرد و نقاطی امنیتی را هدف قرارمی‌دهد که ناچارا سیاست اُبژه اصلی روایت قصه خواهد شد. تفاوت سینما با دیگر رسانه‌ها در نحوه ارائه و میزان جامعیت آن است و…

Continue reading