داستان آمریکایی یک فیلم سیاه با معماری گوتیک در فُرم و نه محتوا از کورد جفرسون است که بازه تاریخی نامناسبی برای بیان خود انتخاب کرده. فیلم یک نویسنده دارد که ظاهرا حرفه‌ای و ماهر است و همواره به زعم خود شگفتی می‌آفریند اما این شگفتی شاید نه به اندازه نویسنده‌ای باشد که رمان چندمش را نوشته و خیلی هم خوشحال است. ارتباط سینما با ادبیات از سخن گفتن آغاز شد و هنگامی که صدا به این مجموعه هنری اضافه گردید و…
تمساح خونی ساخته جواد عزتی را باید ایستاده تشویق کرد و اعتراف کرد که این فیلمِ یک فیلم اولی نیست بلکه خیلی جلوتر از فیلم‌های هزارم کسانی است که مثلا کمدی می‌سازند. فیلم، یک عزتی باحال دارد و یک عباس جمشیدی‌فر شاهکار مخصوصا سکانس‌هایی که از او در پمپ بنزین می‌بینیم، بازی‌گری به ما نشان می‌دهد. راستش من با هدف کوباندن فیلم در سالن نشستم چرا که خیلی فکت مثبت از این و آن گرفته بودم اما الان اعتراف می‌کنیم این فیلم لایق به مراتب فکت‌های مثبت‌تری است که هنوز دیده نشده است. فیلم شرافتمندانه می‌خنداند و شرافتمندانه تعقیب و گریز دارد. کارگردانی عزتی در سکانس‌های اکشن تعقیب و گریز با خودرو عالی است و …
افعی تهران ساخته سامان مقدم سریالی است که می‌تواند با هر قسمت رشد مفهومی پیدا کند. اگرچه ما تنها با یک قسمت نمی‌توانیم قضاوت کاملی داشته باشیم اما از آنجایی که شخصیت فیلم، پیمان معادی، روبه‌روی روانشناس اعتراف می‌کند و این مفهوم به مسئله اول همه فیلم‌سازان ایرانی تبدیل شده، که برایم چرایی مهم‌تر از چگونگی است. این چرایی مهم‌تر بیشتر فیلم و فیلمنامه را به شکل ژورنالیستی پیش می‌برد و اجازه ایجاد کشمکش‌های دراماتیک را به قصه نمی‌دهد. سینما برای نمایش چگونگی ساخته شده است و…
پسران در قایق فیلمی از جرج کلونی یک شاخصه زندگی محور دارد و آن انگیزش برای تعالی غرایز است. ما سینمای شگفت‌انگیزی از کلونی در این فیلم نمی‌بینیم اما کلونی در این فیلم ثابت می‌کند بیوگرافی‌ساز خوبی است. فیلم دو جبهه دارد؛ پسری که در کفش پارهاش روزنامه می‌گذارد تا بتواند روی زمین قدم بردارد و پسری که بر پهنه‌ی دریا پارو می‌زند. شخصیت چیزی بیشتر از یک کشش به جنس مخالف در این فیلم دارد و آن حاصل اندیشه رسوخ کرده در رمان اقتباس شده از آن است. ما فیلم قبلی کلونی و…
«بیچارگان» یورگوس لانتیموس فیلم خوبی است. از بازی اِما استون نمی‌شود تعریف کرد چرا که شخصیت در فیلم تعریف کردنی است؛ آنچه هم این پرسوناژ را جذاب کرده واکنش دیگران و چگونگی رویدادن آن خواهد بود. فیلمبرداری اثر را دوست ندارم. استفاده از لنز واید، چشم بسته، سوژه ضمنی و برداشت آزاد از دکوپاژها چیزی را به بیننده ثابت نمی‌کند. از سوی دیگر دوربین به منطق روایی قصه ضربه زده. کمدی سیاه معنایی در سینما ندارد و سو استفاده انسان از دست‌ساخته خود یا ساده‌لوحی، کمدی به حساب نمی‌آید اما و…
آخرین جلسه فروید فیلمی از متیو براون سخن‌ور در مورد شخص و عاجز از ارائه نظریات او است. به وضوح نشان می‌دهد که یک روانکاو یا روانشناس چگونه با مورفین درد خود را تسکین می‌دهد اما توانایی چگونگی دستیابی به نظریات شخص را ندارد. فیلمی که باید یک بیوگرافی باشد گزاره‌هایی تئاتری در خود دارد و حدفاصل رویا در سینما و نمایش را رعایت نکرده و می‌خواهد تابو شکنی کند. فلوریان زلر دو نمایشنامه «پدر» و «پسر» را چگونه در سینما جا داد؟ تصور یک نمایشنامه از دریچه دوربین نه زمان دارد و نه مکان اما برعکس آن، یعنی فیلمنامه بر روی صحنه، امکان تحقق خواهد یافت. این‌چنین می‌شود که وقتی درام و…
ضد ساخته امیرعباس ربیعی میخی است که بر تن سوخته از جای سیگار فرو رفته. ساختار فیلم مشخص نیست کجای زمان ایستاده است؛ علاوه‌بر اینکه بسیاری از فیلم‌های سینمای ایران زمان درستی ندارند، فیلمنامه با خوانش آن متفاوت شده. حادثه سیاسی، عشق، وفاداری و احتمالا ایثار، توان توسعه دکوپاژ می‌خواهد. فیلم‌ساز بیش از آنکه نگاهی سینمایی به یک روایت مستندگونه داشته باشد سعی کرده از دل سیاست داستانی عاشقانه بیرون بکشد که در این کار ناتوان بوده. «ضد» در ظاهر خوش ساخت است و…
مقیمان ناکجا ساخته شهاب حسینی اثری اندیشه‌ورزانه در برابر مرگ، خدا و زندگی است که تفکر موجود در خود را مدیون اشمیت خواهد بود. ارزش دراماتیک یک نمایشنامه به اجرای آن در پلاتو است و شناخت نمایشنامه‌نویس از مکان و زمان وجود عُرفی آن را غیرقابل اقتباس در سینما خواهد کرد. اگر مهرجویی «پری» خود را بر اساس «فرانی و زویی» سلینجر ساخت دلیل آن امکان تطبیق یک اثر داستانی و فیلمنامه است. در جایی دیگر بهرام توکلی «اینجا بدون من» را بر اساس «باغ وحش شیشه‌ای» تنسی ویلیامز می‌سازد و…
دانکی ساخته راجکومار هیرانی از فیلم‌های مورد انتظار من بود. اعتراف می‌کنم نمی‌شود از سینمای اثر ایرادی گرفت اما چند نقطه تضاد سلیقه‌ای در ساختار درام آن وارد است. فیلم ظاهرا درباره مهاجرت بوده اما تکلیفش مشخص نیست. برای رفتن به هند آب و تاب‌دارد، در حالی که سفر به انگلستان را یک رویا برای مهاجران عنوان می‌کند. برای رفتن به هند آب و تاب‌دار و هنگام پخش شدن سرود ملی هند در ایستگاه قطار شاهرخ خان به گونه‌ای میایستد که گویی روبه‌روی معبود ایستاده اما از فقر هم سوء استفاده می‌کند و…
شب، داخلی، دیوار درامِ دوست داشتنی وحید جلیلوند است که استیصال در نبوغ و فرافکنی در خودنمایی آن را ضایع کرده. مردی که می‌خواهد خودکشی کند چرا باید با به در کوباندن نگهبان منصرف شود. این اصلا قابل پذیرش نیست که ما موسیقی اولاویر آرنالس را، که اتفاقا این روزها بسیار دست به دست می‌شود، به بهانه‌ی اینکه شخصیت در حال گوش دادن به آن توسط پخش کننده خود است، در فیلم استفاده کنیم. البته قانون کپی رایت برای این فیلم اگر مهم بود آن را به صورت غیرقانونی منتشر نمی‌کرد و من بارها گفته‌ام که و…
پنجه آهنی فیلمی از شان دورکین که سر و شکل یک بیوگرافی ورزشی به خود گرفته، دراماتیک و سینما بلد است. قصه کوین فون اریش برای تماشاگر اصلا مهم نیست اما قصه مردی که ورزشکار است و با زندگی در رقابت و روی ترامبولینگ عرق ریزان به دشمن خود ضربه می‌زند جذابیت خاصی پیدا خواهد کرد. پلات فیلم یک معادله دو مجهولی میان پدر و مادر این قصه برقرار خواهد کرد اما در کل این اشل اجازه جاه‌طلبی بیشتر و ورود به حوزه موسیقی را خواهد داد. وقتی در سینما رویدادی به نام بیوگرافی ورزشی رخ می‌دهد شکل ظاهری آن را نمی‌توانیم جدای از ورزش و موسیقی نشان دهیم، به همین خاطر است که و…
روس خیابان فرشته به کارگردانی مهدی خسروی که بیشتر تهیه کنندگی محمدرضا شریفی‌نیا به چشم می‌آید حرف تازه و یا خاصی در سینمای ایران نمی‌زند. فیلم به غایت اندوه انسان از تکنولوژی و مشکلات اقتصادی به وجود آمده توسط آن را در نظر دارد اما همچنان انسان را باعث و بانی مشکلاتی فراتر از تکنولوژی نشان داده. صدای نریشن، شریفی‌نیا، اصلا به فیلم نمی‌آید و بعد از آن حضور دختر این بازیگر، مهراوه، و بوسیدن و تبریک گفتن تولدش در فیلم چیزی را عوض نخواهد کرد. سینمای ایران واقعا همین است؟! سینمای سوپرمارکتی که باید تخم مرغ‌ها را از آن جدا کرد تا به قصه و سرگرمی رسید. اخیرا او و…