هفتاد و پنج سال اول حاصل یک زیست عمیق ذهنی و عینی است . روایتی از زندگی که خود می گوید اما دیگری به تصویر کشیدن آن را برعهده دارد . کتاب از نظر ادبی در دسته اتوبیوگرافی قرار می گیرد اما با توجه به لحنی که آزرم به آن اضافه کرده میزان ادبیت گفتار افزایش یافته و ژانر داستانی به خود گرفته است . اگرچه هر بیوگرافی در خود داستانی دارد اما مشخصا درباره این کتاب می توان نوشت : «هفتاد و پنج سال اول» حاصل دو نگاهی است که سعی کرده از اعمال سلیقه فاصله بگیرد .