بیو می‌ترسد بیننده را از یک مازوخیسم احساسی به یک گسیختگی روانی می‌رساند. ابتدا این باور غلط را نقد کنم که ژانری به عنوان روانشناسانه نداریم و در مقیاس آن اُبژه‌هایی مانند تریلر یا نوآر به وجود نمی‌آیند اما چیزی که چنین فیلم‌نامه‌هایی را دارای اهمیت روان‌شناسی می‌کند بدون شک قصه‌ای است که بر اساس اتفاقی غیرارادی شکل می‌گیرد. اری استر در مقام مولف فیلم نتایج نوآوری به دست آورده و…
Continue readingسوار شدن به کارگردانی لری یانگ در راستای سینمای رستاخیز منشانه‌ی جکی چان حرکت می‌کند و اصل وفاداری و عنصر بازگشت به ریشه‌ها، خانواده، در آن زیر ذره‌بین قرار می‌گیرد. خاصیت سینمای چان در فرم داستان‌گویی آن نهفته است؛ اگرچه در زمینه شکل ارائه اکشن که همواره همراه با کمدی خاصی است، دارای ویژگی‌های منحصربه‌فردی است اما مشخصا هنگامی که آن را در مقایسه با آثار جت لی یا بروس لی می‌گذاریم به این مهم بر‌می‌خوریم که داستان و تفاوت در ارائه آن به بیننده، برگ برنده چان است و…
Continue reading«استخراج 2» به کارگردانی سم هارگریو اثری جاه‌طلبانه برای پایان نافرجام یک مزدور در عملیاتی کاملا سیاه است. کریس همسورث، تایلر، بازی ریزنقشی دارد که فریب‌دهنده برای بیننده و البته چالش‌برانگیز در نقش یک شخصیت اول فیلم اکشن است. تمرکزی بر بازی این بازیگر نمی‌توان داشت، چرا که بیش‌تر قافیه پردازی بازی وی را گلشیفته فرهانی، نیک، انجام می‌دهد. قبل از آن‌که فیلم را از نظر ادبی و مشخصا داستان‌سرایی مورد بررسی قرار دهیم باید به این نکته اشاره کنم: همان‌طور که تورگنیف در کتاب «رودین» و…
Continue readingقسمت دهم سینمایی سریع و خشمگین با عنوان «فست ایکس» به کارنامه این اثر اضافه شد. ساخته‌ای از لویی لُتریر که علاوه‌بر روایت، دکوپاژ و بازیگردانی‌ها، چگونه به نمایش گذاشتن یک اکشن هالیوودی را تغییر داده است. لُتریر که در کارنامه خود: «ترانسپورتر»، «رهاشده»، «برادران گریمزبی» و… را دارد؛ نشان می‌دهد چگونه یک قصه تمام شده را می‌توان ناتمام جلوه داد. داستان با فیدبک از 10 سال پیشِ قصه خود آغاز می‌شود. اگر منطق‌های فیلم‌نامه نویسی را و…
Continue readingنقاشی فیلمی از بریت مک‌آدامز اثری در ستایش طبیعت و به طور کلی زمین است که می‌خواهد جنبه‌های مختلفی از زیبایی شناختی و آنچه که باید از زیبایی آموخت به نمایش بگذارد. مولف در این فیلم با دو اُبژه بیننده را مواجه می‌کند. اول یک بیوگرافی از زندگی نقاشی که همه می‌شناسیمش، باب راس با بازی اوون ویلسون، دوم نگاه کنش‌مند به رویش سبزینه در طبیعت. این‌که تا چه میزان حالات روانی و میل باطنی نقاش، راس و…
Continue readingدستگیری یک آدم‌کش فیلمی که شدیدا بیننده جدی سینما را به یاد «هفت» فینچر می‌اندازد، کارآگاه بازی بزرگی برای دامیان سیفرون به حساب می‌آید. شناخت در سینما همواره باید بیش از آن‌که مسئله مخاطب از قصه و چگونگی‌های درون آن باشد، باید تبدیل به دغدغه مولف برای ترویج سبک داستان‌گویی خود شود. شناخت سیفرون از معمای درونی قصه‌ی خود اگر بیش‌تر فینچر نباشد کمتر نیست و باید این نکته را اضافه کنم که قصه، آگاتا کریستی گونه به حل معمای خود می‌پردازد و…
Continue readingهیپنوتیک (خواب‌آور) ساخته یک ذهن مشوشِ از کار افتاده است که برای فرار از ایجاد تعلیق سینمایی دچار برانگیختگی چالش ذهنی می‌شود. رابرت رودریگز کارگردان و یکی از نویسندگان این فیلم که در کارنامه خود سری فیلم‌های «بچه‌های جاسوس» را دارد متوهمانه در این ایده به یک سمپاتی روانشناسانه می‌پردازد. حسرت بزرگ من هنگام تماشای فیلم آن بود که چرا چنین فرضیه‌ای برای تبدیل شدن به یک نظریه‌ی سینمایی با قلم استفن کینگ فیلم‌نامه نشده است و…
Continue readingخرس نیست جعفر پناهی یک سینمای تجربیِ از ترس است که رساندن مفهوم در لفافه‌گویی‌های فیلم‌نامه اولویت آن است. اگرچه به‌طور کلی با سینمای پناهی به عنوان یک عضو جداشده از سینمای کیارستمی مشکل دارم، چرا که فکر می‌کنم کسی نباید تلاش کند حتی مثل دیگری باشد و فیلم بسازد، اما اثر مورد بحث در تکنیک: انباشت تجربی و در مفهوم یک تز روشن‌فکرانه ارائه می‌دهد. فیلم‌نامه چندبُعدی «خرس نیست» به دلیل مواجهه با واپس‌گرایی در قصه و…
Continue reading