«روح‌شده» فیلمِ خیلی بدی است اما اگر با متر سینمای بدنه هالیوود آن را مقایسه کنیم خیلی هم بد نیست. فیلم درباره رابطه‌مندی پسری به نام کول، کریس ایوانز، است که هنگام معامله در گُل فروشی با سیدی، آنا د آرماس، آشنا می‌شود. از شکل آشنایی آن دو و مواجهه بچه‌گانه‌شان با گل‌ها که مثلا کاکتوس نیاز به مورد توجه قرارگرفتن کمتری نسبت به بگونیا دارد و…
Continue readingفسیلِ کریم امینی عمیقا متاثر از سینمای بدنه قبل از انقلاب؛ بی‌بندوبار، پراز شوخی‌های پشت‌وانتی و مظلوم‌نما است. همه آنچه سینمایِ فحاشِ قبل از انقلاب می‌خواسته بگوید را در این فیلم می‌توان دید. فیلمی که طبیعتا ناتوان در ارائه مفهوم و قبل از آن فرم به معنای هنری است اما و…
Continue readingپسر ساخته فلوریان زلر قبل از بلوغ دراماتیک یک اثر شگرف اجتماعی است که نویسنده آن را براساس تجریبات یا خاطرات غیرارادی شخصی ساخته. مواجهه بیننده با این اثر پیش از تبیین ایدئولوژی، فرهنگی و متحجرانه است. البته قطعا منظور از تحجر، بیننده‌ای است که تحمل فرسودگی عقاید و باورهای خود را ندارد و در هرمکان و زمانی چنین پرتگاهی با نام مستعار واپس‌گرایی دیده می‌شود و…
Continue readingهنر بهانه‌ای است برای تحمل رنج زیستن و هنرمند خودِ رنج است. «درون» فیلم کاتسوپیس یک معادله چند مجهول برای چگونگی تحمل این رنج است. اگرچه هنوز حالم از خودکشی پوراحمد گرفته و دست و دلم برای نوشتن درباره سینما نمی‌رود اما همچنان هنر است که این گرفتگی حال را تحمل پذیر می‌کند. فیلم مذکور نه به خاطر ویلیام دافو و نه برای آثار هنری گنجانده شده در میزان‌سن آن مهم نیست و…
Continue readingجنگ جهانی سوم فیلم هومن سیدی نه برای سینما که ضد سینما پروپاگاندایی به راه‌انداخته که محسن تنابنده هم نمی‌تواند آن را لاپوشانی کند. اولین موضوعی که باید برای آن یک اِشِل در نظر گرفت، مسئله‌ی کار و کارگر است. فیلم ظاهرا درباره‌ی انسان و تحولات ناخواسته‌اش به دست دیگری است. این تحولات هرچند منفی اما منفعت‌طلبانه و کاسب‌کارانه است. قبل از آن‌که وارد و…
Continue readingزندگی عنوان وسوسه برانگیز فیلم الیور هرمانوس است. وقتی که قرار باشد فیلمی با اقتباس از سینمای آکیرا کوروساوا بسازیم باید خیلی مراقب مضامین فرهنگی در آن باشیم چرا که به باور من کوروساوا تنها فیلم‌ساز پایبند به فرهنگ خود بود که برای پیشرفت آن تلاشی رسانه‌ای کرد. یاسوجیرو اوزو و ماساکی کوبایاشی تنها توانستند فرمی نوین از فرهنگ خود را به اجرا بگذارند و…
Continue readingپرسش بزرگ این است که آیا بعد از تارکوفسکی کسی هست که به قدرت او در سینما شاعری کند؟ آندری تارکوفسکی تنها یک فیلم‌ساز نبود بلکه پیامبری بود از جنس دوربین و آینه. این فیلم‌ساز شهیر روس نیازی به بازتعریف من ندارد اما همچنان این نیاز احساس می‌شود که باید بیش از پیش ستوده شود. «آینه» قدرت منیت یک شاعر سیاسی عاشق را به تصویر کشیده است و «ایثار» اتمام حجتی است بر این منیت. اگر آلفرد هیچکاک را منطق سینما در و…
Continue reading