جریان آبی نه تنها یک درام بی‌نظیر دارد بلکه استعاره‌ای است برای نقد عقل محض. ماساکی تاچیبانا عاشقانه‌ای کودکانه خلق کرده که نیاز به بینش کودکی دارد تا بهتر به بیننده تفهیم شود. البته که این بینش تنها با میمیک‌های عجیب و غریب تسورو تولید نمی‌شود، چرا که و…
Continue readingجیمز کامرون ذاتا جا‌طلب بوده و «آواتار 2: راه آب» جاه‌طلبانه‌ترین اثر یک مولف در عصر حاضر است. فیلم موضع مشخصی درباره چراییِ پیش از خود نمی‌گیرد و شاید این بزرگترین نقدِ علم در فیلم باشد؛ اما قصه‌گوی ماهری است و مرز میان کشف ادبی و بصری را می‌شناسد. سری فیلم‌های آواتار که قرار است سه قسمت دیگر از و…
Continue readingغریب ساخته محمدحسین لطیفی یک تکنوکراتیک دینی است که تزریق ملی‌گرایی به آن توسط درام و تاریخ، شعاری برای بینش انقلابی و فرهنگی ساخته است. فیلم لطیفی نه فقط شعری انسان دوستانه بلکه استعاره‌ای است برای نقد به دشمنِ خودی. دشمنی که این‌روزها بیش‌تر از خودی بودن به دنبال ایجاد فضایی ملتهب برای گرفتن ماهی در این آب گِل آلود است. فیلم از نظر سینمایی و…
Continue readingیک صبح خوب در ادامه مسیر ستایش خانواده و پدر دوستی زن است. زنانگی به طور گسترده تنها اتفاق خلق یک اثر هنری است و هنر، عشق و چیز‌های دیگر در ستایش یک زن آفریده شده‌اند؛ اما قبل از آن‌که این دستمایه مورد مداقه در این اثر قرار گیرد مشخصا فیلم ستایش‌گر احترام به نسل گذشته است که جرقه آن با «پدر» فلوریان زلر زده شد. مادری تنها، مردی تنها و…
Continue readingفیلم رمان نویس ساخته هونگ سانگ سو مواجهه‌ی ادبیات با چگونه دیدن جهان توسط چشم‌ها است. فیلم ِشاعرانه “سو” در راستای آثار قبلی‌اش بداهه‌های عجیب و غریبی رقم‌زده که تواتر بیان به زبان سینما را از قاب لنز کوچک یک کارگردان بر روی دویدن به سوی تنهایی بازیگری از «پنجره پشتی» هیچکاک به «پرسونا»ی برگمن نمایش می‌دهد. اصلا لازم نیست که و…
Continue readingبرادران لیلا ساخته سعید روستایی دراماتیک‌تر و اجتماعی‌تر از «ابد و یک» روز است اما همچنان کپی دست‌دومی از سینمای اجتماعی مسعود کیمایی و «گوزن‌ها» است. این مولف که در کارنامه خود «متری شیش و نیم» را نیز دارد ثابت کرده توانایی بالایی در به چالش کردن عنصر انسان در جامعه و برخورد جامع با انسان دارد. فیلم‌نامه دراماتیک «برادران لیلا» قبل از آن‌که خسته‌کننده باشد بسیار پر چالش است و به نظر می‌رسد تریبونی است برای عدالت‌خواهی و…
Continue readingگای ریچی را عموما به با «قاپ زنی» می‌شناسند اما به باور من «شاه‌آرتور: افسانه شمشیر» او بهترین اثر سینمایی در کارنامه کارگردانی یک مولف است. «عملیات فورچون» ساخته او بهترین بهانه برای آن است که بگوییم سینمای هالیوود چگونه از طریق ایجاد سرگرمی و هنگامی که ما داریم با تماشای یک فیلم چسترفیلد میل می‌کنیم تفکر توهم توطئه و…
Continue readingگیل‌دخت رسانه‌ملی تاریخی نیست و قسمت‌هایی کُلاژ و کش‌داده شده از همان «پس از باران» خودمان است که می‌خواهد به شکل امروزی در مدیوم تاریخ جاه‌طلبی و مکاشفه عشقی داشته باشد. همان‌طور که تاریخ را کسانی می‌نویسند که پیروز شده‌اند عشق را کسانی می‌آفرینند که ناکام مانده‌اند؛ این فکت به معنای آن است که قبل از هر پیش‌داوری و قضاوت زودهنگام، سناریوی این سریال دچار اضمحلال تاریخی – احساسی شده است. همواره بر این و…
Continue readingام نایت شیامالان کارگردان محبوب من نیست و دلیل ناهنگونی مناسبی برای سطح تصوراتش با آن‌چه واقعیت است در مفاهیم داستانی ارائه نمی‌کند. «در کابین را بزن» ساخته او از دیگر خواستگاه‌های فلسفی یک مولف هندوئیسم است که میل به پیشگویی در روایاتش موج می‌زند. فیلم را به سفارش سردبیر روزنامه نسل فردا دیدم و پس از مداقه بین سکانس‌های ابتدایی نکته‌ای در آثار این کارگردان یافتم که ترتیب و…
Continue readingسم مندس فیلم‌نامه را نوشته و راجر دیکنز فیلم‌برداری آن را برعهده داشته؛ به خودی خود فیلم وسوسه برانگیزی برای تماشا در این روزها است. اما سوالی که قبل از همه چیز باید پرسید آن است که این فیلم تا چه حد سینما برای سینما و نه سینما به مثابه آن است؟ «امپراتور روشنایی» فیلم متوسط و…
Continue readingهواپیما ساخته ژان فرانسوا ریشه فیلم بدی است. فیلمی که ایثار یک خلبان و تعهد او برای نجات مسافران را نشانه رفته، ذاتا قصه بدی ندارد اما اُبژه تازه‌ای در مدیوم سینما به بیننده فیلم بین اضافه نمی‌کند و این بزرگترین تهدید برای آینده این هنر است. قبل از آن‌که و…
Continue reading