علی رفیعی وردنجانی در کتاب در جست‌و‌جوی سینما تلاش نموده تا برخی از آثار سینمایی مطرح ایران و جهان را از نظر فرهنگی مورد نقد و بررسی قرار دهد. نقد سینما بیش از نقد دیگر ژانرهای هنری در پیشرفت و شناخت آن مؤثر بوده و به جهت جایگاه رسانه‌ای ویژه‌اش عرضه و تقاضای منحصر به فردی دارد.
درباره کتاب در جستجوی سینما:
سینما همسان‌سازی اذهان عمومی است. هرگاه به تماشای اثری می‌نشینیم، دو حس بینایی و شنوایی در مرکز حواس قرار می‌گیرند و ناخودآگاهانه دیگر حواس را درگیر می‌کنند. اعجاز سینما این است که تزکیه می‌تواند در صحنه‌هایی که از جنگ بازسازی می‌شوند روی دهد و به همین لحاظ سینما هنری است که تماشای آن لذت‌بخش و آینده‌ساز است.
در این کتاب سعی شده سینما از زاویه‌ای مورد بحث قرار گیرد که کمتر به آن پرداخته شده است. فرهنگ و ریشه روانی داستان‌ها که از ساختار ذهنی بیرون می‌آید، مسئله اصلی این کتاب است. در آغاز سعی شده است با چند یادداشت کلی درباره کارگردانان و متاسینما درباره این مساله صحبت شود که چراکه “شناخت” در هر زمینه‌ای پایه نقد و تحلیل است. در مرحله بعد، به طور منفک یادداشت‌هایی بر آثار سینمایی، صرف نظر از ژانر، سال ساخت و موضوع آورده شده و بی‌هیچ ساختاری سینمای ساختارگریز ایران و متعهد به ساختار دیگر کشورها را مورد بررسی قرار می‌دهد. علی رفیعی وردنجانی در نقد آثار سینمایی ایران به دلیل مواجهه رودررو با بطن شکل‌گیری آثار، حضور در جامعه و شناخت تجربی و تئوری آن، به خاستگاه اصلی آنان اشاره دارد. از آنجایی که ساختارمندی در آثار دیگر کشورها به مراتب بیشتر دیده می‌شود چگونگی و چرایی نقد اثر سینمایی بیشتر زیر یوغ مفاهیم و انگاره‌های سینمایی آن قرار می‌گیرد. این کتاب می‌خواهد از چرایی آثار حرف بزند و چگونگی را در حد نیاز مورد بررسی قرار خواهد داد.
تعریف سینما همانند تعریف هنر امری ناشدنی است؛ اما می‌توان اِلمان‌هایی را برای شناسایی آن عنوان کرد. اولین و اصلی‌ترین عنصر یک اثر سینمایی فیلم‌نامه آن است. فیلم‌نامه مفهوم بصری برداشت شده از یک داستان است که به میل و علاقه مؤلف قابلیت تصحیح و یا تغییر را دارد و پایه یک اثر سینمایی محسوب می‌شود. وقتی از وجود یک فیلم‌نامه ارزشمند که تنها در حوزه سینما می‌تواند معنای کاملی تولید کند اطمینان حاصل شود، در مرحله بعد با دست به دامان شدن تئاتر، تکنیک‌ها خلق می‌شوند و از انتخاب بازیگر تا میزانسن و دکوپاژ، صحنه‌های تداعی شده در فیلم‌نامه پیاده‌سازی خواهد شد. سپس نوبت هنر جایگزین نقاشی در حوزه سینما می‌رسد؛ عکاسی به عنوان چشم‌های بیننده همه آنچه را که مؤلف در تلاش برای به وجود آوردن است، نمایش می‌دهد.
مخاطب یک اثر سینمایی قبل از آنکه درگیر داستان، مفهوم و دیگر عناصر موجود در فیلم شود چشم‌های خود را به تصاویر و میزان اهمیت مؤلف به آن دوخته است. کارگردان برای سرگرم کردن مخاطب باید به مراتب بیشتر از بیننده به تصویر خود اهمیت دهد، چرا که همه تلاش‌های دیگرش برای ساخت یک اثر سیمایی از فیلتر لنزی چند میلی‌متری عبور می‌کند. در واقع آنچه از هیچکاک و برگمن اسطوره ساخته است، زاویه دید انتخابی مؤلف نسبت به فیلم‌نامه است. مؤلف یک بار با نوشتن فیلم‌نامه اثر را مال خود می‌کند و برای بار دوم با انتخاب زاویه دوربین و چگونگی حرکت بر تفکر او صحنه گذاشته می‌شود.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.